Μέση Ωτίτις
Χρήσιμες οδηγίες για τους γονείς
Η πιο συχνή αιτία που τα παιδιά επισκέπτονται τον γιατρό είναι η μέση ωτίτιδα και περίπου το 1/3 των παιδιών ηλικίας από 1-3 ετών παρουσιάζουν παραπάνω από τρείς (3) προσβολές μέσης ωτίτιδας το χρόνο. Η μέση ωτίτιδα επίσης αποτελεί την πιο συχνή αιτία απώλειας της ακοής στην παιδική ηλικία.
Τι είναι η μέση ωτίτιδα
Μέση ωτίτιδα είναι η φλεγμονή του μέσου ωτός ,λόγω κάποιας μόλυνσης και προσβάλλει τα παιδιά κυρίως αλλά και τους ενήλικες. Εμφανίζεται συνήθως κατά τους χειμερινούς μήνες.
Πόσο σοβαρή πάθηση είναι
Είναι αρκετά σοβαρή πάθηση διότι ,με την απώλεια ακοής που προκαλεί ,είναι δυνατόν να επηρεάσει την ικανότητα μάθησης, αλλά και την ανάπτυξη του λόγου στα παιδιά. Εξ άλλου η φλεγμονή προκαλεί αρκετά έντονο πόνο στο αυτί και είναι δυνατόν να επεκταθεί προς τα παρακείμενα ευγενή όργανα , όπως π.χ ο εγκέφαλος. Πάντως η μέση ωτίτιδα δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα , εάν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά ,κάτι όχι δύσκολο στην εποχή μας και η απώλεια της ακοής αποκαθίσταται εξ ολοκλήρου στο φυσιολογικό.
Για τους λόγους αυτούς έχει μεγάλη σημασία η αναγνώριση των συμπτωμάτων της μέσης ωτίτιδας και η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας.
Τι προκαλεί τη μέση ωτίτιδα
Η οξεία μέση ωτίτις προκαλείται από μικρόβια ή ιούς που φθάνουν στο μέσο ούς από την μύτη ή τον λαιμό ,όταν η ευσταχιανή σάλπιγγα δεν λειτουργεί κανονικά εξαιτίας κάποιου κοινού κρυολογήματος, γρίπης ,φλεγμονής των παραρρινίων κοιλοτήτων (ιγμόρεια) ή λόγω αλλεργίας.
Η φλεγμονή αυτή προκαλεί έντονο πόνο ,ερυθρότητα του τυμπάνου και δημιουργία πύου πίσω από το τύμπανο. Μερικές φορές επέρχεται ρήξη του τυμπάνου και έξοδος πύου ,αλλά συνήθως το πύον και η βλέννη παραμένουν παγιδευμένα στην κοιλότητα του μέσου ωτός λόγω οιδήματος της ευσταχιανής σάλπιγγας που δεν μπορεί να ανοίξει και να επιτρέψει την φυσιολογική παροχέτευση από το μέσο ούς.
Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «εκκριτική ωτίτις» ή «μέση ωτίτις με υγρό» και συνήθως χρονίζει και παραμένει για εβδομάδες ,μήνες η και χρόνια μετά την αποδρομή του επώδυνου σταδίου και προδιαθέτει τον ασθενή σε συχνές υποτροπές της οξείας φλεγμονής.
Συμπτώματα της μέσης ωτίτιδας
Το πλέον συνηθισμένο σύμπτωμα της οξείας μέσης ωτίτιδας είναι η ωταλγία (πόνος στο αυτί) που συνοδεύεται από αίσθημα πίεσης η και απόφραξης του αυτιού. Τα παιδιά βεβαίως που δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο, μπορεί να τρίβουν η να τραβούν το αυτί τους. Η παρουσία πυρετού είναι εξάλλου πολύ συνηθισμένη , ιδίως στα παιδιά.
Η ακοή επίσης επηρεάζεται λόγω της παρουσίας του υγρού πίσω από το τύμπανο , αν και αυτό είναι προσωρινό και παρέρχεται με την εφαρμογή της σωστής θεραπείας.
Θεραπεία
Η θεραπεία της μέσης ωτίτιδας περιλαμβάνει την χορήγηση κοινών αναλγητικών για τον πόνο , αντιβίωσης για να καταπολεμηθεί το υπεύθυνο μικρόβιο ,καθώς και αποσυμφόρησης σε περιπτώσεις που συνυπάρχει και έντονη ρινική αναπνευστική δυσχέρεια.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι ενώ ο πόνος εξαφανίζεται πολύ γρήγορα , η φλεγμονή στο αυτί παραμένει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και για τον λόγο αυτό , η χορήγηση της αντιβίωσης δεν θα πρέπει να διακόπτεται νωρίτερα από 8-10 ημέρες.
Άλλα θεραπευτικά μέτρα
Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις η μέση ωτίτιδα θεραπεύεται με την κατάλληλη συντηρητική αγωγή , είναι δυνατόν σε κάποιες δυσίατες περιπτώσεις να απαιτηθεί η διενέργεια μυριγγοτομή με ή χωρίς την τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού.
Η μυριγγοτομή είναι μια μικρή τομή που γίνεται στο τύμπανο προκειμένου να διευκολυνθεί η παροχέτευση του υγρού που βρίσκεται πίσω από αυτό ,αλλά και για την ανακούφιση απο τον πόνο. Η μικρή αυτή τομή επουλώνεται μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες ,χωρίς να αφήσει κάποιο σημάδι ή να παρουσιάσει κάποια παρενέργεια.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις είναι δυνατόν να απαιτηθεί η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού προκειμένου να επιτευχθεί αερισμός του μέσου ωτός και εξισσορόπηση της πίεσης για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που μπορεί να κυμανθεί απο μερικές εβδομάδες έως μερικούς μήνες.
Το μόνο που θα πρέπει να προσέχουν οι γονείς είναι να μην μπει νερό στο αυτί του παιδιού , γιατί μπορεί να προκληθεί μόλυνση. Κατά τα άλλα , κανένα άλλο πρόβλημα δεν δημιουργεί η τοποθέτηση των σωληνίσκων , ενώ αντιθέτως παρατηρείται μεγάλη βελτίωση στην ακοή του παιδιού και αφετέρου ελάττωση των υποτροπών της ωτίτιδας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι πολλές φορές υπεύθυνη για τις υποτροπές της μέσης ωτίτιδας είναι η φλεγμονή ή υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) η των αμυγδαλών.
Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται αφαίρεση αυτών , πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με την μυριγγοτομή και την τοποθέτηση των σωληνίσκων αερισμού. Θα πρέπει επίσης να ελεγχθεί το ενδεχόμενο συνύπαρξης αλλεργικής ρινίτιδας , η αντιμετώπιση της οποίας είναι αναγκαία.
Εξωτερική Ωτίτης
Ορισμός
Εξωτερική ωτίτις είναι μια λοίμωξη του έξω ακουστικού πόρου,του καναλιού δηλαδή που οδηγεί από το εξωτερικό άνοιγμα του αυτιού στην τυμπανική μεμβράνη.
Περιγραφή
Το εξωτερικό κανάλι του αυτιού είναι ένας σωλήνας με μήκος περίπου 2,5 εκ. Ξεκινά από το εξωτερικό άνοιγμα του αυτιού και οδηγεί στο μέσο αυτί που αρχίζει από την τυμπανική μεμβράνη. Στην παιδική ηλικία τα πρώτα 2/3 του έξω ακουστικού πόρου είναι χόνδρινα και το τελευταίο 1/3 οστέινο. Με την πάροδο της ηλικίας η αναλογία αυτή αντιστρέφεται και ολοκληρώνεται στην ενηλικίωση, δηλαδή το πρώτο 1/3 είναι χόνδρινο και τα τελευταία 2/3 οστέινα. Ο έξω ακουστικός πόρος επικαλύπτεται με δέρμα που έχει αδένες και οι οποίοι παράγουν μια κέρινη ουσία που ονομάζεται κυψέλη .Η κυψέλη αυτή προστατεύει τον έξω ακουστικό πόρο ,απωθεί το νερό και διατηρεί το αυτί σε όξινο περιβάλλον μη επιτρέποντας την ανάπτυξη μικροβίων.
Αιτίες και συμπτώματα
Μικρόβια, μύκητες και ιοί ενοχοποιούνται για την δημιουργία της εξωτερικής ωτίτιδας. Η πιο συχνή λοίμωξη είναι η βακτηριακή. Η εξωτερική ωτίτις εμφανίζεται πιο συχνά τους καλοκαιρινούς μήνες και ιδιαίτερα στους ανθρώπους που κολυμπούν σε πισίνες η λίμνες. Η συνεχής έκθεση του εξωτερικού αυτιού στην υγρασία μπορεί να προκαλέσει σημαντική απώλεια κυψέλης. Όταν λοιπόν το ευαίσθητο δέρμα του έξω ακουστικού πόρου παραμένει απροστάτευτο από την κυψέλη και υγρό ερεθίζεται ευκολότερα. Το περιβάλλον αυτό του έξω ακουστικού πόρου ευνοεί την ανάπτυξη μικροβίων.
Άλλοι παράγοντες είναι το ξύσιμο και το σκάλισμα του αυτιού ,προκαλώντας οξύ πόνο κατά την κίνηση η πίεση του πτερυγίου. Εάν το εξωτερικό κανάλι είναι διογκωμένο(οιδηματώδες) μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα ακοής. Ο έξω ακουστικός πόρος φαίνεται διογκωμένος και κόκκινος και πολλές φορές έχουμε εκροή κιτρινοπράσινου υγρού. Σε σοβαρές καταστάσεις μπορεί να έχουμε πυρετό και διογκωμένους λεμφαδένες μπροστά και πίσω από το πτερύγιο. Μια σοβαρή και πολλές φορές απειλητική για την ζωή κατάσταση είναι η κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα η οποία εμφανίζεται σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, κυρίως ηλικιωμένους ,και σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Στην κακοήθη εξωτερική ωτίτιδα το μικρόβιο που είναι υπεύθυνο συνήθως είναι η Pseudomonas aeruginosa που μπορεί να διεισδύσει στους γύρω ιστούς μέχρι και τα οστά του κρανίου. Σε παραμελημένες καταστάσεις μπορεί να προκαλέσει παράλυση κρανιακών νεύρων, μηνιγγίτιδα και λοίμωξη του εγκεφάλου.
Διάγνωση
Η διάγνωση μιας μη επιπεπλεγμένης εξωτερικής ωτίτιδας είναι συνήθως εύκολη με την εξέταση του έξω ακουστικού πόρου , ο οποίος εμφανίζεται συνήθως εξ΄ρυθρος και οιδηματώδες .Σε περίπτωση αμφιβολίας για τον υπεύθυνο μικροοργανισμό μπορεί να γίνει καλλιέργεια του υγρού από τον μικροβιολόγο –γιατρό. Στην κακοήθη εξωτερική ωτίτιδα είναι απαραίτητη αξονική η μαγνητική τομογραφία για να καθορίσουμε την επέκταση της βλάβης.
Θεραπεία
Τα τοπικά αντιβιοτικά ,υπό μορφή σταγόνων ,είναι συνήθως η θεραπεία εκλογής .Αυτές μπορεί να συνδυαστούν με τοπικά στεροειδή (κορτιζόνη) που βοηθούν στην υποχώρηση του οιδήματος. Είναι πολύ σημαντικό η σωστή τοποθέτηση των σταγόνων. Το αυτί τραβιέται από το λοβίο προς τα πίσω και μπροστά και ενσταλλάσσονται οι σταγόνες ώστε να εισχωρήσουν μέσα στον έξω ακουστικό πόρο, αφού πρώτα θερμάνουμε το μπουκάλι τρίβοντας το με τα χέρια μας ,για να μην ζαλιστούμε. Μερικοί προτιμούν την τοποθέτηση γάζας στον έξω ακουστικό πόρο που διαποτίζεται συνεχώς με αντιβιοτικές σταγόνες και παραμένει για 48 ώρες ,αφαιρείται από τον γιατρό και συνεχίζεται η θεραπεία από τον ασθενή.
Προφύλαξη
Διατηρείτε στεγνό το αυτί χρησιμοποιώντας σταγόνες καθαρού οινοπνεύματος(άσπρο) ειδικά μετά το κολύμπι. Να αποφεύγετε τα βαμβακοφόρα ξυλάκια (μπατονέτες) η άλλα μικροαντικείμενα για τον καθαρισμό η το ξύσιμο του αυτιού. Στο λούσιμο προσπαθήστε να μην πάει σαπούνι η σαμπουάν στο αυτί. Στην περίπτωση αυτή ξεπλύνετε με νερό.
Τέλος
Η εξωτερική ωτίτιδα είναι μια πάθηση που θεραπεύεται σχετικά εύκολα, υπάρχει όμως μεγάλη πιθανότητα υποτροπής ειδικά εάν συνυπάρχουν αλλεργίες η δερματοπάθειες. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ιατρική συμβουλή είναι απαραίτητη.
Δυσλειτουργία Κροταφογναθικής Διάρθωσης (ΤΜJ)
Ποια είναι η κροταφογναθικής διάρθρωση
Είναι ένα είδος άρθρωσης, ένωσης δηλαδή, η οποία συνδέει την κάτω γνάθο με το κρανίο. Διαθέτουμε δύο κροταφογναθικές διαρθρώσεις, μία από κάθε πλευρά. Η κάτω γνάθος δεν αποτελεί πραγματικό τμήμα του κρανίου αλλά μία ξεχωριστή ανατομική οντότητα η οποία κυριολεκτικά «κρέμεται» από ένα σύνολο μυών, τενόντων και συνδέσμων.
Τι σημαίνει δυσλειτουργία της κροταφογναθκής διάρθρωσης
Η δυσλειτουργία της κροταφογναθκής διάρθρωσης είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε ορισμένες διαταραχές στις αρθρώσεις των γνάθων (σαγονιών) ή στους μύες που ελέγχουν τις κινήσεις τους.
Ποιές είναι οι αιτίες και οι κίνδυνοι για την δυσλειτουργία;
Οι ακριβείς αιτίες των κροταφογναθικών δυσλειτουργιών αποτελούν ακόμα ένα αντικείμενο της συζήτησης. Πολλές φορές η δυσλειτουργία της κροταφογναθκής συνδέεται με τις παρακάτω δραστηριότητες:
- Δραστηριότητες που αναγκάζουν το κεφάλι να μείνει για ώρα σε μια θέση, όπως πχ. το κράτημα του τηλεφώνου με τον ώμο.
- «Τρίξιμο» των δοντιών.
- Έντονο χασμουρητό, μάσημα τσίχλας .
- Κατάχρηση ή τραύμα, των μυών που χρησιμοποιούνται στο μάσημα.
Άλλες αιτίες δυσλειτουργίας της κροταφογναθκής είναι οι ακόλουθες:
- Ανώμαλη δομή της διάρθρωσης εκ γενετής.
- Οδοντικές διαδικασίες πχ. εξαγωγές δοντιών
- Ασθένειες που έχουν επιπτώσεις στους μύες.
- Τραύμα, όπως ένα ατύχημα μηχανοκίνητων οχημάτων ή ένας αθλητικός τραυματισμός.
- Ασθένειες, όπως η οστεοαρθρίτιδα.
- Ιατρικές διαδικασίες, όπως η ενδοτραχειακή διασωλήνωση που χρησιμοποιείται στη γενική αναισθησία κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης.
- Μη σωστή ευθυγράμμιση του σαγονιού ή των δοντιών.
- Άγχος.
Ποια είναι τα σημάδια και συμπτώματα του κροταφογναθικού συνδρόμου;
Οι κροταφογναθικές δυσλειτουργίες μπορούν να προκαλέσουν:
- Θόρυβο- κλικ – που ακούγεται στην άρθρωση όταν ανοίγει και κλείνει η γνάθος.
- Πονοκέφαλους.
- Πόνο στις γνάθους.
- «Κλείδωμα» της σιαγόνας όταν κλείνουμε ή ανοίγουμε το στόμα.
- Περιορισμένη δυνατότητα να ανοίξει το στόμα.
- Πόνο πίσω από το μάτι.
- Πόνο που επεκτείνεται στους ώμους, στο λαιμό και πίσω.
- Σπασμό ή ο πόνο στους μύες που χρησιμοποιούνται για το μάσημα.
Άλλα συμπτώματα :
- Πόνος αυτιών
- Εξασθένιση ακοής.
- «Κουδούνισμα» στα αυτιά, γνωστό ως εμβοές.
- Ίλιγγος.
- Θολωμένη όραση.
- Ξύπνημα με πόνο στις γνάθους ή στους μύες του προσώπου.
Ποια είναι η θεραπεία;
Η αρχική θεραπεία των κροταφογναθικών δυσλειτουργιών περιλαμβάνει τον προσδιορισμό των ενεργειών που κάνουν τα συμπτώματα να γίνονται χειρότερα, όπως το σφίξιμο ή «τρίξιμο» των δοντιών. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι κάνουν αυτά τα πράγματα. Άλλα μέτρα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των κροταφογναθικών δυσλειτουργιών είναι τα ακόλουθα: εφαρμογή θερμών/ψυχρών επιθεμάτων μασάζ φάρμακα για να χαλαρώσουν τους μύες( μυοχαλαρωτικά ) Αναλγητικά φυσιοθεραπεία, η οποία μπορεί να περιλάβει ήπιες ασκήσεις στις σιαγόνες θεραπεία χαλάρωσης; διατροφή που να μη περιλαμβάνει τσίχλες Λιγότερο stress.
